Twee Tranen 18-11-2009

Ik wachtte
Ik weet niet waarop
Ik wou niet wachten
Ik wachtte
Ik weet niet waarom
Ik wou niet wachten
Maar ik zat op een bankje
En ik wachtte
Ik dwong mezelf niet steeds
Naar achteren te kijken
Hopend dat degene op wie ik
Wachtte langs zou fietsen
Ik keek naar de wolken
Ze gingen snel en maakte figuren
Er waren geen sterren te zien
Ik was blij te merken dat ik nog gevoel had
Er ontstond kippenvel door de
Koude wind die door mijn jas ging
Er waren twee tranen
Uit ieder oog één
Niet echt om een reden
Gewoon omdat ik er even zin in had
Het water was woest door de storm
Zelfs toen er een bootje voorbij kwam
Was er een sprankeltje hoop dat daar
Degene in zat op wie ik wachtte
Maar ik was dom en schaamde met voor mijn gedachte
Het was donker
Enkel het licht van de lantarenpaal naast me
En zag niemand in het bootje
Ik ademde in
De lucht van koud
Ik vond dat ik op moest staan
Ik wou niet wachten
Dus stond ik op
Ik stak de straat over
En weer kijkend
Automatisch kijkend
Of ik diegene zag
Maar er waren nauwelijks mensen
Alleen normale elke dag mensen
Ik vond dat ik veel te veel dacht
Ik besloot minder te denken
Dit lukte echter niet
Bij de huisdeur bleef ik staan
Ik keek naar de tuin en de wolken
Het lichtje in de tuin was niet aangegaan
Toen ik weg ging deed hij het nog wel
De deur ging zwaar open
Ik zei de wild zwiepende bomen en snel
Drijvende wolken zachtjes welterusten
Toen ik wachtte bij de lift keek ik naar mijn voeten
Op dat moment wist ik even waarop ik wachtte
Maar ik werd er niet gelukkig van
Ik de lift keek ik weer naar mijn voeten
En wiebelde met mijn tenen
12 seconden
Het was de eerste keer in mijn leven dat
Ik dat geteld had
12 seconden
Van de begane grond tot 2 hoog
Ik voel me moe en wil slapen
Misschien wel moe van het wachten
Of gewoon omdat daarom