Haast 30-5-2010

Vandaag gaat alles langzaam
Ik leef in slow motion
Haast alles gaat aan me voorbij
Alle haast is weg
De wolken
De vogels
Mijn haren
Mijn ogen
Onze gedachten
Alles is langzaam

De schaduw van de wolken
verstopt de schaduw van de bomen
De schaduw van de wolken
verstopt de zon
Totdat deze weer tevoorschijn komen
Langzaam tevoorschijn komen
Om vervolgens weer te verdwijnen

Met een flauwe glimlach op mijn mond
Sla ik de wereld genade
Sla ik mijn ogen toe
Sla ik de haren uit mijn gezicht
Sla ik mijn armen om je heen
Op een
trage
hulpeloze
onbekommerde
gewetenloze manier

Zodat ik niet uit de boot val
Niet in het oog spring
Niet door de mand val
Want vallen doet pijn
Zelfs al is het langzaam

Blij 20-10-2010

Ik ben blij
Te blij om te schrijven
Ik heb niks om over te zuren
niets om over klagen
En schrijven over alleen maar blije dingen
gaat op ten duur vervelen.
Maar nu dacht ik laat ik maar schrijven
Voor het geval ik het vergeet
Dat het ook zo kan zijn
Zonder zorgen en gezeur
Zonder iets om echt over te piekeren
Voor het geval dat het weer anders word
En ik weer te veel ga denken
Te veel twijfelen
Over dingen waar je helemaal niet over twijfelen moet
En aan dingen denken die totaal nutteloos zijn.
Dat ik dan weer kan lezen
Hoe simpel het kan zijn
Gewoon te doen wat goed voelt
En je niet tegen te laten houden door
irrationele gedachten
Die helemaal niet nodig zijn
Zodat ik hopelijk hopelijk
weer terug kan vallen
In dit gevoel van blij zijn
En onverschilligheid over de niet perfecte dingen
Zelfs als het minder interessante teksten oplevert

Zucht? 26-08-2010

Ik dans
Ik dans op de sterren
Ik dans op de maan
Ik dans op alle onmogelijke plekken
Ik dans van binnen

En ik zing
Al is het lichtelijk vals
Ik zing
Over de zon en de bloemen
Ik zing van binnen

En ook als ik te moe ben
Te moe voor iets
Zelfs te moe voor een zucht
Kan ik niet stoppen
Wil ik niet stoppen
Nooit meer stoppen
Met dansen en zingen

Morgen ga ik weer vals zingen 30-5-2010

Mijn gedachten zijn maar van korte duur
Ze zijn er maar even
En zonder uitgevoerd te worden
verschrompelen ze en lossen ze op
Verdwijnen ze in de massa van onuitgevoerde ideeën

Ondertussen zit ik
met zware armen
en knikkende knieën in het niks
Het niks verslint me met zijn tanden
en klauwen van niks

Maar ergens in de verte schreeuwt
een krijsende kleuter dat ik op moet staan
Dat ik moet dansen en lachen
en vals moet zingen op plekken
waar iedereen het horen kan

Ik zucht het geschreeuw mijn oren uit
Het niks stopt ze liefdevol met haar klauwen
vol met watten
Zodat ik haar niet kan verraden en verlaten

Maar misschien moet dat morgen toch maar wel

Vol 26-3-2010

Ik pas niet in de wereld nee vandaag even niet hij gaat te snel of ik te traag hij raast en ik hou het even niet bij mijn hoofd zit vol met geluiden en beelden ik kan ze niet verwerken ik zie het niet meer er is te veel te veel alles flitst en zoeft maar door ik wil even niet meer proberen om alles maar te snappen om alles te onthouden en altijd maar te helpen altijd te doen wat goed is ik kan even niet meer lachen als iets niet grappig is even niet meer dansen als de muziek niet goed is even is het op eventjes maar hopelijk eventjes blijf ik liggen zodat ik niks fout kan doen niets kan laten vallen en niets kan mislukken eventjes maar want nu pas ik even niet in de wereld.
Hij is eventjes te vol.

Beetje 21-3-2010

Ik heb het idee
dat ik alles steeds
intenser meemaak.

Elk jaar weer

Elk jaar weer
leer ik een beetje
meer
hoe je moet voelen
hoe je moet genieten
En onthouden

Hoe de iepenblaadjes
vlogen in de herfst
Hoe de sneeuw
dwarrelde in de winter
Hoe de vogels
zongen in de lente
Hoe de jurkjes
waaiden in de zomer

Elk jaar
Een beetje meer
Een beetje beter
Leer ik te genieten
Leer ik te voelen
Zelfs als ik denk dat ik
niet meer beter kan
Komt er een schepje
bovenop de taart
Een laagje chocolade
vol gevoel
Een toefje slagroom
van emotie

Misschien kan
ik volgend jaar
wel huilen
als ik
iets
echt
erg
vind

Inclusief mij 13-03-2010

Soms
schaam ik me
Ik schaam me
voor de mensen
Hoe ze lachen
lopen
praten
denken
roepen
Alles
Elk stukje
Elke molecuul
Alles
Alles irriteert me

Soms
Dan wil ik dan
niets liever
dan de hele
mensheid uitroeien
Een groot
fantastisch
meesterplan
maken
om alle mensen
om zeep te helpen
Gewoon
Pats Boem
In één keer
allemaal weg


Maar
Gelukkig
Ben
Ik
Toch
Wel
Vredelievend

stiekem

Buiten 10-9-2009

De zon en de wind
Ze roepen me
Hun wilde warmte
Ze willen me
Ze willen me, dansend
lachend
zingend
Buiten
De bomen en de wolken
Ze zingen naar me
Ze zingen
Ze zingen,
Kom dansen en lachen
Buiten

Lang en gelukkig 7-2-2010

Het verhaal was niet zo lang.
Niet zo lang als ik gedacht had.
Gehoopt had.
Ik droomde dat ik er een mooi boek over zou kunnen schrijven. Maarja, ik droom wel meer. Veel te veel eigenlijk, want aan de meeste heb ik niets.
Van de meeste wordt ik alleen maar verdrietig om hun onbereikbare verheid. Aan het einde van de prachtigste vrolijkste dromen word ik vaak weer diep en hard naar beneden gegooid. Kom ik neer op een harde onmogelijkheid die me een dikke laag kippenvel bezorgd.
Soms vind ik dan ook dat ik te veel denk. Ik besluit dan dat ik minder moet denken. Hier ben ik echter niet bijzonder goed in heb ik gemerkt. Voor ik het weet zit ik er weer in. In een groot verhaal ver weg in een mooi land, waar alles goed is.
En natuurlijk weer liefde. Altijd maar die liefde. Ik vraag me vaak af waarom die nou zo belangrijk is. Waarom alles in het leven daar nou zo krampachtig om draait.
Maar het antwoord weet ik niet. En dat is denk ik ook de reden dat we er steeds maar weer mee door gaan. Steeds maar blijven dromen. Steeds maar weer dingen kapot maken omdat we denken te weten wat goed is. Denken te weten wat we voelen en moeten en moeten voelen.
Maar ik kan dat niet. Ik weet dat niet. Ik heb geen idee wat ik voel of wil of moet met mijn leven. Hoe graag ik het ook wil weten. Hoe graag ik het ook wil ontdekken te weten. Leren te voelen. Ik loop telkens maar weer vast. Zonder iets wijzer te zijn geworden aan het einde. Zonder te weten wat het einde precies is, want eigenlijk gaat alles door.
Het verhaal eindigt nooit bij: "En ze leefden nog lang en gelukkig."

Mijn writers block? 7-2-2010

Ik heb een soort writers block
Er komt geen mooie zin meer uit
Alle zinnen zijn normaal en saai
Geen mooie woordkunst en slimme vergelijkingen
Niets
Alleen maar gezeur
Normaal alledaags plat gezeur van een zeventienjarige
Dus hopelijk schrijf ik deze writers block hiermee van me af
Met schrijven en nog meer zeuren
Hopelijk staat er op de volgende bladzijde of die erna
straks of binnenkort een prachtig meesterwerk
Vol met geweldig ontroerende constructies
en intellectuele woorden,
waarbij iedereen een traantje weg zal moeten pinken.
Heel voorzichtig.
Achter hun hand.
In het geheim.
Want niemand mag dat natuurlijk zien.
Maar ik zou het wel heel leuk vinden
als je het voorzichtig in mijn oor kon fluisteren.

Zo? 11-1-2010

Hoe voelt dat?
Hoe weet ik hoe dat voelen moet?
Hoe weet ik dat het zover is?
Dat ik echt van iemand houd
Dat ik verliefd ben tot over mijn oren
Hoe weet ik dat?
Moet het zijn zoals in boeken?
Zoals in films en in gedichten?
Dat vanaf de eerste keer dat je iemand ziet je hart gaat stralen
Of dat je iemand ziet lopen en dat je dan meteen weet dat je voor elkaar bestemd bent.
Wie zegt dat het bij mij hetzelfde voelt als bij al die anderen?
Moet je vlinders in je buik hebben om verliefd te zijn?
Of kan het ook zonder?
Is het voor iedereen anders?
Is het voor jezelf steeds anders?
De eerste keren is het spannend
Ben je zenuwachtig en verlegen.
Maar als dat dan wat minder wordt,
dan voelt dat dan toch ook anders.
Maar dan kan je toch nog wel verliefd zijn.
Dan kan je toch nog steeds van iemand houden.
Dat je niet meer zonder elkaar wil of kan.
Dat je blij wordt van met elkaar lachen.
Dat kan toch ook?
Zo kan het toch ook zijn?
Gewoon wat simpeler.
Maar precies goed.
Dat het perfect in elkaar past.
Zo kan het toch ook.

Voel! 25-12-2009

Ik voel niet
Ik voel niets
Ik ben ongevoelig
Waarom voel ik niets?
Mijn cellen zouden moeten dansen en branden
Waarom dansen jullie niet cellen?
Waarom branden jullie niet?
Waarom liggen jullie onbeweeglijk en koud in mijn lichaam?
Ik wil dat jullie springen!
Ik wil dat jullie genieten!
Van alle dingen om me heen
Van alle dingen die gebeuren
Zo zou het moeten zijn
Zo hoort het
Ik hoop dat jullie snel weer wakker worden
Misschien doen jullie gewoon alleen even een dutje
En zal snel weer alles goed zijn
Dat ik weer zweef en vlieg vol van energie
Dat elke cel weer mee danst
Zonder zich zorgen te maken
over dingen die misschien niet goed zijn
Zonder gedoe
Dat ik voel
Echt wat voel
Liefde, maar ook pijn
Alles
Ik ben tot alles bereid
Ik kan alles aan
Maar, alsjeblieft
Laat me voelen.